Hz. Ali (a.s)'ın, Oğlu Hz. Hüseyin’e Karşı Övünmesi
Metin GOLBOL
Süleyman bin Mihran’dan, o da Cabir’den, o da Mücahit’ten, Abdullah bin Abbas’tan naklen, Resulullah (saa) şöyle buyurdu: Göğe yükseldiğimde Cennetin kapısına şöyle yazılı olduğunu gördüm:
Allah’tan başka ilah yoktur, Muhammed Allah’ın Resulüdür, Ali Allah’ın velisidir, Hasan ve Hüseyn Resulullah’ın torunlarıdır, Fatımat’üz Zehra Allah’ın safvetidir, bunları inkar eden ve onlara buğz edene (kin güdene) Allah’ın laneti olsun. "Bir gün Resulullah (s.a.a) oturmuştu ve yanında da İmam Ali bin Ebi Talib (a.s) bulunuyordu. O sıra Hz. Hüseyin içeriye girdi. Resulullah (s.a.a) onu yanına oturtarak iki gözünün arasını ve dudaklarını öptü. Hz. Hüseyin o sıralar altı yaşındaydı.
Hz. Ali Resulullah'a dönerek ona şöyle bir soru sordu: "Ey Resulullah, oğlum Hüseyn'i seviyor musun?" Allah Resulü buyurdu: Nasıl sevmem, oysa o benim vücudumdan bir parçadır."
Hz. Ali (a.s) arz etti: "Ey Resulullah, hangimizi daha çok seviyorsun, beni mi, Hüseyni mi?" Hz. Hüseyin araya girerek şöyle dedi: "Babacığım kimin şeref ve fazileti daha yüce olursa, onu daha çok sever ve makamı ona daha yakın olur."
Hz. Ali oğluna hitaben şöyle dedi: "Ey Hüseyin benimle fazilet yarışmasına girer misin?" Hz. Hüseyin de "Evet babacığım, eğer istiyorsan!" diye cevap verince Hz. Ali ona şöyle buyurdu: "Ey Hüseyin, ben Müminlerin Emir’iyim; ben sadıkların diliyim, ben (Muhammed) Mustafa’nın veziriyim; ben Allah'ın ilminin hazinedarı ve insanlar arasından seçtiği kimseyim; ben cennete en önce gidenlerin öncüsüyüm; ben Resulullah'ın borcunu ödeyecek kimseyim; ben o kimseyik ki amcası cennette efendidir, ben o kimseyim ki cennette meleklerle birlikte uçar... Ben Resul’ün kadısıyım...
Ben tenzil (Tevbe) süresini Allah-u Teâlâ’nın emriyle Mekke ehline taşıyanım. Ben Allah’ın kulları içinde seçtiği kimseyim. Ben Allah'ın "Allah'ın ipine topluca sarılın"(Ali İmran 103) buyruğuyla kullarına tutunmalarını emrettiği onun kopmaz ipiyim. Ben Allah'ın parlayan yıldızıyım. Ben gök meleklerinin kendisini ziyaret ettiği kimseyim. Ben Allah'ın konuşan diliyim(1) Ben Allah-u Teâlâ’nın yaratıklarına olan hüccetiyim. Ben Allah'ın güçlü eliyim. Ben Allah-u Teâlâ’nın göklerdeki yüzüyüm.
Ben Allah’ın zahir olan tarafı (yanı)’yım (Zümer 56.Ayete işaret). Ben o kimseyim ki hakkımda Allah-u Teâlâ şöyle buyurmuştur: "… Onlar kadirleri yüceltilmiş kullardır. Onlar Allah'ın sözünün önüne geçmezler, hep O'nun emriyle hareket ederler." (Enbiya, 26-27)Ben Allah'ın asla kopmayan sağlam kulpuyum. Allah duyandır, bilendir. (Bakara 256. Ayete işaret) Ben Allah'ın girilmesi gereken kapısıyım. Ben Allah'ın sırat üzerindeki sancağıyım. Ben Allah'ın eviyim, kim ona geçerse emanda olur; kim benim velayetime ve sevgime tutunursa, cehennemden emanda olur.
Ben ahdi bozanlarla (Cemel ehli olan Ayşe, Talha, Zübeyr ve askerleri) adaletten sapıp zulmedenlerle (Muaviye ve yandaşları) ve dinden çıkanlarla (haricilerle) savaşacak kimseyim. Ben kâfirleri öldürenim. Ben yetimlerin babasıyım, ben yaşlı kadınların sığınağıyım. Ben o kimseyim ki kıyamet günü velayetimden birbirlerine soracaklar.(Nebe 1. Ayete işaret) Allah buyuruyor ki: “O gün nimetlerden sorulacaksınız” (Tekasür)
Ben Allah-u Teâlâ’nın yaratıklarına bahşettiği onun nimetiyim. Ben o kimseyim ki hakkımda Allah-u Teâlâ buyurmuştur ki: "Bugün size dininizi tamamladım, nimetimi tamamladım ve ve size din olarak İslam’a razı oldum." (Mâide, 3)
Her kim beni severse, dini kâmil olmuş bir Müslüman ve mümin olur. Ben o kimseyim ki benimle hidayet buldunuz (Rad 7.Ayete işaret)(2) . Ben o kimseyim ki Allahu Teala benim ve düşmanım hakkında buyurmuştur ki: "Ve durdurun onları, şüphe yok ki onlar sorguya çekileceklerdir." (Sâffât, 24) Yani Kıyamet günü benim velayetimden (sorguya çekileceklerdir.) Allah-u Teâlâ’nın Gadir-i Hum günü onunla dinini tamamladığı Büyük haber benim. (Nebe', 2. Ayete işaret).
Ben o kimseyim ki Allah Resulü (s.a.a) hakkımda "Ben kimin mevlâsı isem, Ali de onun mevlasıdır" buyurmuştur. Ben müminin namazıyım; ben Hayye alas-salât, ben Hayye alal-felâh; ben Hayye ala Hayril-amel (ben; namaza, kurtuluşa, en hayırlı amele gelin) (Sözlerinin sırrıyım). Ben o kimseyim ki düşmanım hakkında Allah-u Teâlâ şu ayeti indirdi: "Bir isteyen, gelip çatacak azabı istedi. O azabı ki kâfirlerin başından defedecek yok." (Meâric, 1-2) maksat benim velayetimi inkar edendir ki-o da Yahudi olan Nu'man bin el-Hâris’tir, Allah'ın laneti onun üzerine olsun. Ben insanları havuz(Kevser)’a çağıranım; benden başka müminleri çağıran var mı? Ben evladımdan olan temiz imamların babasıyım. Ben kıyamet günündeki adalet terazisiyim.
Ben dinin reisiyim. Ben, müminleri hayırlara ve Rabbimin bağışına götüren öncüyüm. Ben o kimseyim ki Kıyamet gününde (cennet) ashabı benim dostlarımdır; onlar ki benim düşmanlarımdan uzaktırlar; onlar ki ölüm anında korkmaz ve üzülmezler ve kabirlerinde azap edilmezler. Onlar, şehitler ve sıddıklardır ki Rab'lerinin indinde sevinecekler. Ben o kimseyim ki Şialarım (yandaşlarım)’dan Allah'ın ve Resulü'nün sevmediğini sevmemeleri için söz alınmıştır, isterse babaları veya evlatları olsun. Ben o kimseyim ki Şialarım (Yandaşlarım) hesapsız cennete gireceklerdir. Ben o kimseyim ki Şialarımın isimlerinin yazılı olduğu divana sahibim. Ben müminlerin yardımcısı ve Âlemlerin Rabbinin indinde şefaatçileriyim. Benim iki kılıçla (Zülfikar) çarpışan, benim iki mızrakla vuran. Ben Bedir ve Hüneyn gününde
kâfirleri öldürenim. Ben Uhut'ta düşman askerinin başına bela kesilen kişiyim. Ben Ahzap (Hendek) günü İbn-i Abdüved’i –Ki Allah ona lanet etti- vuranım. Ben Amru ve Merhab'ı (Hayber’in en büyük yiğidi) öldürenim.
Ben Hayber yiğitlerini öldürenim. Ben o kimseyim ki hakkımda Cebrail el-Emin (a.s) şöyle buyurmuştur: "Zülfikar gibi kılıç yok ve Ali gibi yiğit yoktur." Ben Mekke fethinin sahibiyim. Ben Lat ve Uzza'yı kıranım. Ben Büyük Hubel ve Menât adlı putları yok edenim. Ben Resulullah sallallahu aleyhi ve âlihi ve sellem’in omzuna çıkıp putları kıranım. Ben "Yeğûs, "Yaûk" ve "Nesra" (adlı putları) kıranım. Ben Allah yolunda kâfirlere savaşan kimseyim. Ben (rükû'da) yüzüğünü sadaka veren kimseyim. Ben (Hicret gecesinde) Resulullah sallallahu aleyhi ve âlihi ve sellem’in yatağına yatıp nefsimle onu müşriklerden koruyanım. Ben o kimseyim ki cinler benim kudret ve heybetimden korkarlar! Ben o kimseyim ki onunla Allah’a ibadet edilir. Ben Allah'ın tercümanıyım.(3) Ben Allah'ın sancağıyım. Ben Resulullah sallallahu aleyhi ve âlihi ve sellem’in ilminin heybesiyim. Ben Resulullah (saa)’tan sonra Cemel ehli (Ayşe, Talha ve askerleri) ve Sıffin ehliyle (Muaviye ve yandaşları) savaşacak kimseyim. Ben Cennet ve cehennemi bölenim.
”Söz buraya varınca Hz. Ali (a.s) sustu. Allah’ın Resulü (s.a.a) söze başlayıp şöyle buyurdu: "Ey Eba Abdillah (il-Hüseyn), duydun mu babanın söylediklerini? Daha bunlar, onun faziletlerinin onda birinin onda birinin onda biridir ancak. Bunlar bir milyon faziletten sadece bir kaçıydı. O bundan da yüce birisidir.
"Bunun üzerine Hz. Hüseyin şöyle dedi: "Bütün övgüler Allah’a mahsustur ki bizi mümin kullarının çoğundan ve bütün yaratıklarından üstün kıldı. Dedemizi de tenzili, tevili, sıdkı ve Cebrail-i Emin'le konuşmayı tahsis etti. Bizi seçtiği kullarının en güzidesi ve bütün yaratıklarının en üstünü karar kıldı."
Sonra şöyle devam etti: "Saydığın faziletlere gelince ey Emir-el Mü'minin, sen bütün bunlarda sadık ve eminsin!"
Burada Allah Resulü Hz. Hüseyin'e dönerek "Yavrum, şimdi de sen faziletlerini zikret" buyurdu. Hz. Hüseyin şöyle buyurdu: "Ey babacığım, ben Ali b. Ebi Talib’in oğlu Hüseyin'im. Annem âlemlerin kadınlarının efendisi Fâtımet-üz Zehra’dır. Benim dedem, bütün Âdemoğullarının efendisi Muhammed-ül Mustafa’dır ve bunda hiç bir şüphe yoktur. Ey Ali, benim annem senin annenden daha faziletlidir Allah indinde ve bütün insanların nezdinde! Benim dedem senin dedenden daha hayırlı ve Allah indinde ve bütün insanların nezdinde daha faziletlidir! Ey Ali, sen Allah indinde benden daha faziletlisin, ama ben baba, anne ve dede açısından daha büyük bir iftihara sahibim!"
Ravî diyor ki söz buraya varınca, Hz. Hüseyin babasının boynuna sarıldı ve onu öpmeye başladı. Hz. Ali de Hüseyin'i öperek şöyle diyordu: "Allah senin şeref ve iftiharını, ilim ve hilmini daha da artırsın! sanazulmedenlere Allah lanet eylesin ey Ebâ Abdillah!" Sonra Hüseyn (a.s) dönüp Resulullah (s.a.a)'in kucağına oturdu."
Kaynak:
(Şâzân Bin Cibrîl el-Kummî “el-Fedâil” kitabı S.84-85-86 Dâr’ür Radıy H.1368 Kum Bas.; es-Seyyid Haşim el-Behrani (Ö.H.1107) “Hilyet’ül Ebrâr fi Ahvâl Muhammed ve âlihil Athâr” S.123-127 Müesseset’ül Mearif el-İslamiyye; eş-Şeyh Ebul Hasan el-Mirandi “Mecma’ün Nureyn” S.192-194)
html: www.karacaahmet.com
